Davut'un mezmuru
1. Ellerime vuruşmayı,
Parmaklarıma savaşmayı öğreten
Kayam RAB'be övgüler olsun!
2. O'dur benim vefalı
dostum, kalem,
Kurtarıcım, kulem,
Kalkanım, O'na sığınırım;
O'dur halkları bana boyun
eğdiren!
3. Ya RAB, insan ne ki,
onu gözetesin,
İnsan soyu ne ki, onu
düşünesin?
4. İnsan bir soluğu
andırır,
Günleri geçici bir gölge
gibidir.
5. Ya RAB, gökleri yar,
aşağıya in,
Dokun dağlara, tütsünler.
6. Şimşek çaktır, dağıt
düşmanı,
Savur oklarını, şaşkına çevir
onları.
7. Yukarıdan elini uzat,
kurtar beni;
Çıkar derin sulardan,
Al eloğlunun elinden.
8. Onların ağzı yalan
saçar,
Sağ ellerini kaldırır, yalan
yere ant içerler.
9. Ey Tanrı, sana yeni bir
ezgi söyleyeyim,
Seni on telli çenkle,
ilahilerle öveyim.
10. Sensin kralları zafere
ulaştıran,
Kulun Davut'u kötülük
kılıcından kurtaran.
11. Kurtar beni, özgür kıl
Eloğlunun elinden.
Onların ağzı yalan saçar,
Sağ ellerini kaldırır, yalan
yere ant içerler.
12. O zaman gençliğinde
Sağlıklı yetişen fidan gibi
olacak oğullarımız,
Sarayın oymalı sütunları gibi
olacak kızlarımız.
13. Her türlü ürünle dolup
taşacak ambarlarımız;
Binlerce, on binlerce
yavrulayacak
Çayırlarda davarlarımız.
14. Semiz olacak sığırlarımız;
Surlarımıza gedik açılmayacak,
İnsanlarımız sürgün
edilmeyecek,
Meydanlarımızda feryat
duyulmayacak!
15. Ne mutlu bunlara sahip
olan halka!
Ne mutlu Tanrısı RAB olan
halka!